Όπως όταν λευκό φως πέφτει πάνω σε ένα πρίσμα και αναλύεται έτσι και όταν λευκό φως πέφτει πάνω σε μια σταγόνα νερού αναλύεται στα απλά χρώματα. Λόγω του διαφορετικού δείκτη διάθλασης του κάθε χρώματος έχουμε και διαφορετική γωνία εκτροπής. Μεγαλύτερη εκτροπή έχουμε για το Ιώδες και μικρότερη εκτροπή για το κόκκινο. Κάθε φορά που το φως συναντά την διαχωριστική επιφάνεια και είναι να διαδοθεί σε άλλο μέσο έχουμε μια ανάκλαση και μια διάθλαση. Στο σχήμα φαίνεται η 1η, 2η και 3η αλλαγή μέσου διάδοσης (υπάρχουν και άλλες). στην 2η το φως από το εσωτερικό της σταγόνας είναι να διαδοθεί στον αέρα. Για αυτήν δια πρόσπτωση το σχολικό βιβλίο αναφέρει πως συμβαίνει ολική ανάκλαση αυτό δεν είναι σωστό. Συμβαίνει κανονικά μια ανάκλαση και μια διάθλαση. Το μεγαλύτερο ποσοστό διαθλάται και εξέρχεται από την σταγόνα και μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό ανακλάται. Το ανακλώμενο φως συνεχίζει να διαδίδεται μέσα στην σταγόνα. Η διάθλαση που μας ενδιαφέρει είναι αυτή που συμβαίνει κατά την 3η συνάντηση του φωτός με την διαχωριστική επιφάνεια. Σε αυτήν την διάθλαση το εξερχόμενο φως έχει ήδη διαχωριστεί στα επιμέρους χρώματα. Με το Ιώδες να έχει εκτραπεί περισσότερο ενώ το κόκκινο έχει εκτραπεί λιγότερο και είναι κάτω. Η γωνία που παρατητείται η μέγιστη ένταση του εξερχόμενου φωτός είναι όταν η γωνία μεταξύ εισερχόμενου φωτός και εξερχόμενου είναι περίπου $42°$

(σχ. 1)

Επειδή η σταγόνα και ο κόσμος μας είναι τριών διαστάσεων το εξερχόμενο φως με μέγιστη ένταση σχηματίζει έναν κώνο με γωνία $42°$ (για το κόκκινο). Έχα σχήμα που μοιάζει πάρα πολύ με ένα μπαλάκι του μπάντμιντον.