Εφαρμογή με την οποία μπορούμε να μελετήσουμε τις συνθήκες εμφάνισης του ουράνιου τόξου. Με το 'ύψος από το έδαφος' ρυθμίζουμε το ύψος στο οποίο μπορεί να βρίσκεται ένανς παρατηρητής. Η συνιθέστερη περίπτωση είναι ο παρατηρητής να βρίσκεται πάνω στην επιφάνεια της Γης. Σε αυτήν την περίπτωση το μεγαλύτερο μέγεθος του ουράνιου τόξου παρατηρείται στην ανατολή και στην δύση του Ήλιου δηλαδή όταν οι ακτίνες είναι παράλληλες με το έδαφος. Αν ο Ήλιος βρίσκεται σε μεγαλύτερο ύψος τότε το μέγεθος του ουράνιου τόξου γίνεται μικρότερο και εξαφανίζεται αν ξεπεράσει τις 42 μοίρες (γωνία β). Αν ο παρατηρητής βρίσκεται σε κάποιο ύψος τότε μπορεί να παρατηρήσει σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και ολόκληρο κύκλο και όχι απλά ένα τόξο.
Το ουράνιο τόξο σχηματίζεται λόγου του φαινομένου της διάθλασης, της ανάκλασης και του διασκεδασμού που συμβαίνει μέσα σε σταγόνες νερού. Για να εμφανιστεί το ουράνιο τόξο θα πρέπει η γωνία που σχηματίζουν οι ακτίνες του ήλιου καθώς πέφτουν σε μια περιοχή με σταγόνες νερού (συνήθως μετά από βροχή) και ο παρατηρητής να είναι περίπου $42°$. Λόγω της συγκεκριμένης γωνίας κάθε παρατηρητής βλέπει το δικό του ουράνιο τόξο.
Το μέγεθος του Ουράνιου τόξου σχετίζεται με το ύψος του ήλιου. Αν ο Ήλιος βρίσκεται σε γωνία μεγαλύτερη από $42°$ δεν μπορεί να σχηματιστεί ουράνιο τόξο. Έτσι το μεγαλύτερο σε μέγεθος ουράνιο τόξο το έχουμε στην ανατολή και δύση του ηλίου όταν οι ακτίνες είναι παράλληλες με τον ορίζοντα.
Από τις σταγόνες του νερού το φως αναλύεται στα χρώματα που το αποτελούν σχηματίζοντας κώνους φωτός από τα διάφορα χρώματα. Αν ήμασταν σε κάποιο ύψος τότε το ουράνιο τόξο θα εμφανιζόταν ως κύκλος και όχι ως τόξο.
|
|
|
Τελευταία ανανέωση ( 12.09.20 )
|